در سال ۱۲۵۸ خورشیدی برابر با ۱۸۷۹ میلادی، به دنبال کاوشهای گروه انگلیسی، استوانهای از گل پخته بدست باستانشناسی به نام “هرمز رسـام” باستان شناس بریتانیایی اصل آسوری تبار، در معبد بزرگ اِسَـگیلَـه ( نیایشگاه مَـردوک ) در شهر باستانی بـابـل در بینالنهرین کشف شد و بنابر قوانین آن زمان از ایران خارج و تاکنون نیز در بخش ایران باستان موزه بریتانیا در شهر لندن نگهداری میشده است. گمان نخستین باستان شناسان این بوده که این لوح توسط یکی از پادشاهان بابلی نگاشته شده است. اما پس از بررسی خط شناسان مشخص شد که این استوانه در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به هنگام ورود سپاه ایران به بابل و فتح این شهر به فرمان کوروش، بنیانگذار پادشاهی ایران و آغازگر سلسله هخامنشیان نوشته شده است. ترجمه و انتشار متن این استوانه گلی نشان داد آن چه از خاک بابل کشف شد، “نخستین منشور جهانی حقوق بشر” است. از زمان نگارش این فرمان تا به امروز (۱۳۸۹) ۲۵۴۸ سال میگذرد.
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران
منشور کوروش در ایران